Jestę fotografę.

Erillek pogromca mitów powraca. Dziś na tapacie temat mocno na czasie, w świetle popularnego instagrama oraz coraz tańszych i dostępnych przeciętym ludziom lustrzanek.
Czyli słów kilka o fotografii.

1. Fotograf naciska tylko guzik. No tak, widzimy kogoś takiego z aparatem w ręku, wydającego nie do końca dla nas zrozumiałe komendy ( zmniejsz mi tą okte i puść garnek na kontre) i wdaje nam się, że ów człówiek slangiem prosi o kawę bez cukru na mleku sojowym. Bycie fotografem nie polaga na byciu na planie. To wielogodzinne, czasem nawet tygodniowe przygotowania do sesji. Poprzedzone wyszukowaniem inspiracji, briefowaniem ludzi oraz nie rzadko własnoręczne szukanie osób, które doprowadzą wizję sesji do końca.

2. Mam lustrzankę – jestem photography. W dobie internetów, coraz tańszych aparatów pólprofesjonalnych oraz ukochanego instagrama fotografem może być każdy. Nie żebym miała kogoś disować specialnie. Ale na serio; zdjęcia koleżanki z góry schodów nie czynią z Ciebie fotografa. A kota, kawę czy żarcie z góry; potrafi nawet średnio ogarnięty goryl sfocić; przy pomocy telefonu. Zdjęcia w parku z psem sąsiadce to też nie nie jest bycie Fotografem. Co najwyżej cykaczem średnio bystrych fotek.

3. Fotograf ogląda non stop gołe baby. Tak jasne, przecież po to się nim staje. By oglądać wszędzie tylko cycki i cycki. Jak wiemy katalogi, kampanie i edytoriale aż ociekają dumnym biustem i nie posiadają innej od jego uwieczniania tematyki. Ludzie, wake up. Akty i jego pochodne to jedna z wielu dziedzin fotografii. Myślicie, że foty pięknych szpilek w magazynach, pysznych dań w artykułach poświęconych przepisom i zapierającym dech w piersiach wnetrzach i domach robią automaty? Tak samo jak zdjęcia z imprez, gal czy wydarzeń sportowych. To też wszystko fotograf.

4. Każdy fotograf ma super sprzęt i własne studio. Tak, ja też lubię literaturę since fiction i również naoglądałam się amerykańskich, jakże realnych, produkcji o tym jak to biedny chlopiec z zenitem staje się Terrym Richardsonem. Rzeczywistość jest bardziej brutalna i super sprzęt na początku jest średniopółkowym aparatem, komputerem po kuzynie wujka oraz studiem w 3m2 własnego wynajmowanego; z pięcioma ziomkami; mieszkania. Własne studio to; na ogól współwynajmowane z różnymi atomami podobnymi do ciebie; miejsce, w które każdy wkłada swoje kilka groszy, żeby móc zrobić jedno zlecenie na miesiąc.

5. Jakbym był fotografe tobym focił codziennie. Naturalnie. Od ósmej do siedemnastej foty, od osiemnastej do północy szybki ogar sesji, tematu, modelki i ludzi na dzień drugi i heja kolejny dzień bycia fotografę staje przede mną otworem. Owszem zdarza się, że ma się zlecenia kilka dni pod rząd. Bywa, że spędza się z aparatem kilka dni non stop. Ale. To jest góra połowa miesiąca. Pozostała część to ogar sesji i co najważniejsze postprodukcja zdjęć. Wybór pięciu z tysiąca, wstępna obróbka, poprawki, layouty, testy druku i ewentualne kolejne poprawki. Niby takie hop siup; ale potem się się podlicza; nie rzadko okazuje się, że więcej czasu zajeły zajęcia wokoło zdjęć niż samo ich wykonanie.

6. Pójdę do szkoły i będę forografę. Zostawiłam to na sam koniec. Panuje powszechne przekonanie iż nie ma takiej rzeczy której nie da się nauczyć. I owszem na takich zajęciach nauczysz się co to migawka, przysłona, głębia ostrości. Być może, przy dobrze dofinansiwanej szkole łykniesz trochę wiedzy z pracy studyjnej, a nawet dotkniesz analoga i ciemni fotograficznej. Jednak w całym tym marketingu „bądź drugim Horowitzem” nie da się wyuczyć jednej rzeczy – patrzenia. Ty możesz wiedzieć czym jest złoty podział, jak działa blenda i na czym polega kadrowanie. Ale to nie sprawi, że zrobisz dobre zdjęcie. Conajwyżej poprawne technicznie. Wrażliwości, specyficznego patrzenia oraz wizji nie da się nauczyć. I nawet najdroższa lustrzanka nie sprawią że z cykacza forek po szkole staniesz się fotografem. Nim się jest w środku. A wiedza to tylko uzupełniacz tego dominującego pierwiastka.

Zdjęcia ze wpisu są autorstwa GrymuzaPHOTOGRAPHY