396. Pan-da ;)

Któż by pomyślał, że kiedykolwiek w mym życiu nastąpi ten moment kiedy sama z siebie odzieję czapkę i nie będę chciała jej zdjemować zaraz za rogiem, poza zasięgiem okna z pokoju stołowego. Tak się to moda zmienia i jej usilne do niej dopasowanie, że teraz nie dość, że noszę czapki dobrowolnie to robię to też w pomieszczeniach powodując lekkie ogłuchnięcie i szoki termiczne, szczególnie gdy po 20 minutach siedzenia odkrywam, że wybrałam jedyne w całym lokalu miejsce tuż obok grzejnika ;) Rzec należy do tego iż zdecydowanie nie polecam kupowania sobie ultra wysokich koturnów zwężanych ku dołowi na nasze polskie chodniki. Moje są fajne, ładne, zgrabne, wszystko jest w nich w porządku do momentu kiedy nie nastepują na 1 cm różnice poziomu chodnika, albo na krę chodnika, albo na kostkę brukową, albo na dziurę między płytami.. generalnie powinnam się w nich unosić nad chodnikami coby zachować grację i powab nie zaś reprezentować urok paralityka który pierwszy raz założył łyżwy i próbuje kręcić tullupy na lodowisku. Zawsze pozostaje pokorne używanie ich zgodnie z przeznaczeniem czyli podczas romantycznych przechadzek między sklepami w niedziele. Koniecznie w choinkowo oświetlonym centrum handlowym, które poza raczeniem nas jedną rzeczą w szestanstu wersjach w zależności od sklepu, funduje nam wycieczkę muzyczną przez każdy znany gatunek muzyczny bez pomijania dubstepu oraz heavymetalu ;)

Zestaw:

Panda, kurtkopłaszcz – Auchan/ Bluza – NewYorker/ Szorty – Orsay/ Obuw – sequinshoes